‘Good morning, this is your wakeup call!’ Afgelopen week begon ik mijn dag zo om zes uur ’s ochtends. Mijn coach Petra belde me wakker met deze woorden, stuurde me opdrachten, liet me elke dag mediteren, sporten en daarna koud douchen. Vanwaar dit Spartaanse regime hoor ik u vragen? Ik deed afgelopen week mee met de Breakthrough Week van Enforce. Een week die je afscheid laat nemen van oude patronen. Dit werd een week die mijn leven heeft veranderd.

Iedereen heeft wel dingen die hem of haar tegenhouden de beste versie van zichzelf te zijn. Lastige dingen, klein of groot, die in de weg staan van de superhelden die we willen zijn. In de Breakthrough Week was het dan ook tijd om –om in Enforce-termen te spreken- brutaal eerlijk te zijn en te kijken wat mij tegenhield om superVio te zijn. Bij mij waren dit niet zozeer kleine dingen; klusjes heb ik aan het begin van de week zo weggewerkt en namen niet zo’n grote plek in in mijn hoofd. Het waren vooral de grote vraagstukken. Het verleden dat ik als een soort volgeladen backpack met mij meesleepte.

Afgelopen jaar was het zwaarste jaar van mijn leven. Ik zat niet goed in mijn vel, was behoorlijk ziek geweest en veranderd van baan. Maar het meest gekleurd was het jaar door verlies. Gitzwart en verpletterend waren de maanden november en december. Ik verloor de twee mensen die het dichtste bij mij stonden. Eén verliet de wereld, de ander verliet mijn wereld. Hoe ga je door als je leven en wereld van het ene op het andere moment zijn ingestort en het nooit meer wordt zoals het was?

De afgelopen maanden ben ik veel sterker geworden. Toen ik met Petra en Enforce in contact kwam, hebben we het veel over het verleden gehad. ‘Loslaten’ was dan ook het thema van mijn Breakthrough Week. Door zo vroeg op te staan, te sporten en te mediteren creëerde ik veel meer innerlijke rust. Het wegnemen van externe prikkels als Social Media en tv had een zeer grote impact. Waar de extrinsieke motivatie (de likes en comments) wegvielen, was er nu tijd en rust om intrinsiek gemotiveerd te worden om naar mijn gedachten en patronen te kijken. Er zat zoveel pijn en boosheid en daardoor ook veel energie. Alles wat je aandacht geeft, wordt groter in je hoofd en ik bleef hangen in het verleden en verloor de toekomst volledig uit het oog.

Mijn grote doorbraakmoment kwam op woensdagavond. Ik had uitgebreid met mijn moeder over het verleden gepraat, er veel over geschreven en was met Petra naar het Westerpark gegaan voor mijn hardlooptraining. Daar kwam de regen met bakken uit de hemel en voelde ik me bevrijd. Bevrijd van de backpack met bagage die ik meesleepte, het schuldgevoel en de boosheid. Pijn en rouw blijven en moeten ook blijven bestaan. Maar nu lukte het eindelijk om mijn focus te verleggen en weer naar de toekomst te kijken. Gedreven door dit nieuwe gevoel liep ik ineens sneller en beter dan ooit. De week heeft mij ontzettend veel vertrouwen teruggegeven en mij super enthousiast laten uitkijken naar mijn komende uitdaging: de Marathon van Berlijn. Hier loop ik als SuperVio de race van mijn leven en breng ik zo een eerbetoon aan mijn allerliefste oma, die altijd mijn grote voorbeeld zal blijven.      

Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties! Reageren kan door een reactie te plaatsen, of een persoonlijk berichtje te sturen naar info@ultravioletruns.com of Instagram.

Liefs,

Violet
@ultravioletruns