UltraViolet Runs: De La Chouffe Trail

augustus 14, 2018 UltraVioletRuns No comments exist

Al maanden keek ik uit naar de La Chouffe Trail, de trail in de Belgische Ardennen die door de meest prachtige landschappen voert en traditiegetrouw wordt afgesloten met een La Chouffe biertje. Maar een paar maanden geleden werd ik ziek, heel ziek. Een zware longontsteking gooide op super veel gebieden roet in het eten. Een blog over deze lastige periode zal snel volgen. Een pittige herstelperiode volgde en is nog steeds bezig. Na gesprekken met mijn fysio en mijn favoriete hardloper -mijn vriend Mark- besloot ik de La Chouffe te gaan lopen als ik mij van de 21 naar de 10 kilometerafstand terug zou kunnen laten zetten. Dit kon en daarom vertrokken Mark en ik naar onze Zuiderburen, met veel enthousiasme, maar ook bloednerveus.

De La Chouffe Trail vertrekt vanuit het Belgische Houffalize en loopt vervolgens 8 tot 100 kilometer door de prachtige, Belgische Ardennen. Een dag voor de start arriveerden we al in Houffalize om onze startnummers op te halen en de start en finish van verschillende afstanden te zien. Direct was duidelijk dat dit geen ‘normale’ wegwedstrijd was. Rondom de start en finish leek haast een festival aan de gang te zijn, overal stonden mensen te praten of lagen ze in het gras met een biertje in hun hand. Direct keken mijn favoriete hardloper en ik elkaar aan en wisten we: volgend jaar zouden we hier alleen al voor de sfeer terugkomen. Bij ons startnummer kregen we een fantastisch, knalgeel La Chouffe hardloopshirt en een La Chouffe buff. We zagen de lopers voor de La Chouffe Trail by Night vertrekken en de 100km lopers finishen (ooit, ooit). Terug in onze Airbnb, die heel toepasselijk ‘Il Paradis’ heette, aten we pasta en keken we uit naar de dag die zou volgen.



Op de dag van de race besloten mijn favoriete hardloper en ik als een heus ANWB-hardloopkoppel op pad te gaan. Omdat het heet zou worden droegen we allebei een wit singlet en een Goodr zonnebril. Onze (matchende) Nathan rugzakken waren gevuld met bidons (Mark een blauwe rugzak, ik een roze, we zijn dát koppel). En we droegen beiden onze Stox-compressiesokken, hetgeen een goede keuze was omdat veel andere lopers na de race bier stonden te drinken met gehele opengehaalde benen door de vele takken en struiken. Verder rockte Mark zijn La Sportiva trailschoenen en trok ik eindelijk weer mijn vertrouwde Asics FujiTrabuco’s aan.

Voor wie nog nooit bij een trail geweest is, is het goed om te weten dat de onderlinge sfeer fantastisch is. Iedereen maakt een praatje en helpt elkaar waar nodig. Bij de start stond iedereen vrolijk te praten en toen het startsignaal klonk duwde niemand elkaar weg. Deze ontspannen start hielp mij om mijn zenuwen wat onder bedwang te houden. Direct na de start was het parcours al pittig, het ging namelijk recht omhoog. De enige gedachte die als een mantra door mijn hoofd ging was: ‘Ik ben gewoon aan het hardlopen!’ Ik kon het niet geloven, aangezien ik stiekem maar tot 5 kilometer had kunnen opbouwen in de korte herstelperiode voor de trail. Het eerste stuk van de trail bestond uit een pittig stuk omhoog, tot we bij een rotsformatie kwamen. Daar stond een bord met een pijl de lucht in om aan te geven dat we daadwerkelijk naar boven moesten klimmen. Onder de indruk van dit technische terrein klom ik zonder al te veel moeite naar boven. Wie mij persoonlijk kent, weet dat ik nogal enthousiast ben. Toen mijn favoriete hardloper ook de top van de rotsen had bereikt, maakte ik een vreugdesprongetje en gleed ik uit. Maar gelukkig was mijn favoriete hardloper snel bij me en stond hij letterlijk en figuurlijk achter me om te zorgen dat ik niet al te ver naar beneden zou vallen. Resultaat: een geschaafde knie en een wat gênant gevoel maar ook nóg meer liefde voor mijn favoriete hardloper.



Dat de La Chouffe Trail een technisch uitdagende trail is, lijkt haast een understatement. Links en rechts zag ik mensen onderuit gaan, maar links en rechts waren er direct andere hardlopers om ze overeind te helpen. Vooral het afdalen was behoorlijk pittig te noemen. Mark vindt het afdalen geweldig, hij laat zichzelf met zoveel mogelijk snelheid naar beneden vallen en laat zich niet tegenhouden door rotsen of takken onderweg. Ik ben iets anders. Vooral met het afdalen vind ik het soms lastig om uit mijn hoofd te komen en los te laten wat er allemaal mis kan gaan. In het eerste stuk van de trail kwam het dus vaak voor dat Mark al beneden stond en ik nog boven op een berg aan het ploeteren was. Verschillende mannen gaven mij een hand om me naar beneden te helpen. Toen ik mijn favoriete hardloper vertelde dat andere mannen wél zo behulpzaam waren zei hij: ‘Maar ik weet heel goed dat jij dit zelf kan, lieverd’. En eerlijk gezegd wist ik ook dat dit waar was. Dus bij de volgende afdaling stond hij beneden en schreeuwde hij: ‘Gewoon laten vallen, lieverd!’ Dat deed ik en het was fantastisch. Ik had me bij een groep vrouwen gevoegd die blijkbaar tegen hetzelfde probleem aan liepen en zich na mij stuk voor stuk lieten vallen. Mark werd door iedereen bedankt en ik voelde me sterker en zelfverzekerder dan ooit.



Samen doorkruisten we het prachtige landschap van de Belgische Ardennen. We beklommen rotsen, liepen over water (beetje Jezus moet kunnen) en genoten van de natuur die bij elke kilometer anders was. Maar de grootste verbazing bleek het feit dat ik weer kon hardlopen. Waar we dachten dat we na elke kilometer rust moesten nemen, liep ik de technisch uitdagende trail zonder pauzes. Qua energie was en ben ik nog zeker niet de oude. Maar de La Chouffe Trail was een goede stap op het pad der herstel. Toen ik na de finish met een drankje in mijn hand lag na te genieten en de lopers van andere afstanden zag finishen, voelde ik intens hoe erg ik het hardlopen had gemist. Ik was live getuige van mijn November Project-vriendin Heather die de 36 kilometer-afstand won, een enorme inspiratie. Momenteel kan ik alleen nog maar dromen van de lange afstanden die ik ooit zou willen lopen. Maar het voelt fantastisch om weer deel te kunnen nemen aan prachtige trails als de La Chouffe. Helemaal terug ben ik nog niet, maar ik ben zeker op de goede weg!



Hebben jullie ook wel eens een trail gelopen? En hoe is het bij jullie gegaan? Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties! Reageren kan door een reactie te plaatsen, of een persoonlijk berichtje te sturen naar info@ultravioletruns.com of Instagram.

Liefs,

Violet
@ultravioletruns

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *